9.12.08

Δεν έχω κάτι άλλο για να πώ

Ενας θάνατος είναι δεδομένος. Του δεκαπεντάχρονου. Ισως και της λογικής.

Με τίποτα όμως δεν δικαιολογεί την ένταση και την έκταση των επεισοδίων.

Σε μια συντεταγμένη κοινωνία με κοινωνικές ευαισθησίες θα περίμενε κανείς διαδηλώσεις, ίσως κάποιες απεργίες και συζητήσεις για αυστηρότερη αξιολόγηση αλλά και εκπαίδευση των ενστόλων.

Αντε και μερικά παραπάνω group διαμαρτυρίας στο facebook.

Ti θα λέγατε για επιστολές διαμαρτυρίας στην ηγεσια της αστυνομίας, στο τοπικό σας τμημα ασφαλείας, στα μέσα μαζικής εξημέρωσης, στους βουλευτές που τιμάτε με την ψήφο σας;

Στην αρχή θα καταλήξουν στα σκουπίδια γιατί η ανακύκλωση είναι ακόμα άγνωστη λέξη.

Μην πτοείστε όμως, συνεχίστε σκεφτόμενοι…

Εάν σας ενοχλεί η Παιδεία ξεκινηστε την μεταρυθμιση από το ίδιο σας το σπίτι.

Εάν σας ενοχλεί η κατάταξη στην γενιά των 700€ (χωρίς τις κρατήσεις) αναρωτηθείτε γιατί δεν μπορείς να εντοπίσεις εύκολα εγχώριο τεχνικό και γιατί έχετε αποκλείσει επαγγέλματα που κάνουν οι αλλοδαποί;

Πότε πιέσατε, πότε διαμαρτυρηθήκατε σε όσους διεκδικούν την ψήφο σας;;;

Το ότι κατακλιζόμαστε από σκάνδαλα σε όλες τις δομές ενός κυβερνητικού μηχανισμού πρέπει να μας οδηγήσει στην απόλυτη αναρχία όπως αυτή εκφράστηκε σε όλη την έκταση των 3ήμερων επεισοδίων; Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι διαμαρτυρίας;

Σας ικανοποιεί η απουσία οράματος για το μέλλον αυτής της χώρας; Για τις ιδιες γενιές πολιτικών που προέρχονται από συγκεκριμένα οικογενιακά τζάκια; Τότε καλά να πάθουμε.

Η απουσία των κυβερνήσεων σε κρίσιμες και αποφασιστικές καμπές αυτής της χώρας αποτελεί κοινωνικό έλλειμα. Εμείς τους επιλέγουμε και οφείλουμε να συμμετέχουμε ενεργά στις διαδικασίες. Η Δημοκρατία απαιτεί συμμετοχή και κριτική, όχι κουκούλες.

Εν κατακλειδι εαν υπάρχει καποιο ώφελος από τα αποτελέσματα των επεισοδίων δηλώνω την αδυναμία μου στο να το συλλάβω. Δεν εμπορεύομαι συστήματα ασφαλείας ούτε και τοποθετώ τζαμαρίες εάν αυτό δικαιολογεί την στάση μου για ορισμένους.

Παραμένω με χειροπέδες. Στο μυαλό. Δεξί και αριστερό εγκε-φαλικό ημισφαίριο που τροφοδοτείται με δακρυγόνα και κάκιστη τηλεοπτική εικόνα. Όλα αυτά σε ένα φλεγόμενο στροβιλιζόμενο ξύλινο σκαρί που βουλιάζει.

Δεν έχω κάτι άλλο για να πώ.