28.7.06

Tο κεραιομεροκάματο του cajoline

O επαγγελματικός προσανατολισμός δυστυχώς δεν διδάσκεται στα σχολεια. Στα πεζοδρομια σιγουρα, αλλά αυτό αργείς να το καταλάβεις μια και τα πεζοδρομια θα παραμεινουν αξιωματικά σαν χωρος σταθμευσης αυτοκινητων. Αντε μετά να βρεις τον-όποιο-δρόμο σου
Εγω πάντως αργησα αλλά τον βρήκα. Βερμουδίτσα, τ-shhirt και το απαιραιτητο βαλιτσακι με τα εργαλεία. Σαν παιδι του νέφους εχω μια ανηκεστη βλάβη στην πρακτικη εφαρμογη της τεχνολογίας Στα αγγλοσαξωνικά θα μπορουσαμε να το πούμε και σαν turn key applied home solutions.

Το ιδιο απόγευμα η μεσημεριανη μου αναπαυση διακοπτεται απο την γυναικα μου.
-Σηκω εχεις να πας και στην γειτόνισα.
Η τέλεια συζυγος! Προτρεπει τον αντρα της να φυγει απο την συζυγική κλινη και να μεταβεί στην γειτόνισα.
Οπερ και εγένετο.

Η σκηνή βεβαια εχει αποτυπωθει σε ηρωικές ταινίες του Ελληνικου κινηματογράφου με το Γκουσκούνη.
Παιδί της Μεταπολίτευσης, με πολλές ανησυχίες και με την κακη οικονομική κατασταση της χώρας να στιγματίζει τις-οποιες-κοινωνικές του επιλογές αναγκαζεται να τρεχει απο σπίτι σε σπίτι με διαφορετικη ιδιότητα για τα προς το ζήν. Ετσι παλευει τον επιβαλλόμενο, απογευματινό, κοινωνικο του αποκλεισμό εργαζομενος σαν Ηλεκτρολογος, υδραυλικός, τεχνικός για την τηλεόραση.
Με εκδηλη αγωνία εμφανίζεται να χτυπάει το κουδουνι σε διαφορες πόρτες οι οποίες και ανοιγουν. Απο γυναικες. Εδω όμως εχουμε προβλημα. Ειναι αδιαφορο το οτι οι γυναικες ειναι ξανθές, το οτι ειναι ντυμενες ανάλαφρα (δεν ειχαμε τοσα κλιματιστικα στην χωρα εκεινη την εποχή), το οτι ειναι παντρεμενες, το οτι ειναι ομορφες.
Αυτό ομως που παραμενει ασυγχωρητο ειναι αυτη η λάθος ερώτηση
-Μα δεν εχω χαλασμενη τηλεόραση, εισαι να την βρούμε;
Τι να κάνει ο ανθρωπος αναγκαζεται να υποκυψει στην περιστασιακη του εργοδότρια.
Ακολουθουν σκηνες απειρου κάλους οι οποίες και εχουν καταγραφει σε καμερα για τις επόμενες γενιές. Σκηνές σκληρες για τον απλο εργαζόμενο που αναγκαζεται να υποκυψει στις ορεξεις μιας αρχουσας και σεξουαλικα πεινασμενης τάξης
Ειναι αλήθεια οτι ειμαι πολιτικοποιημενος. Ειναι αποροια του σκληρου και ανυδρου παγκοσμιοποιημενου επιπεδου της αγορας εργασίας.

Με αυτές τις σκέψεις χτυπάω το κουδούνι της γειτόνισας...
Δεν ακολουθούν συστάσεις, ειμαστε γνωστοί απο παλιά.
Παρακάμπτω τα τυπικά και πηγαινω κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα. Η γειτονισα ακολουθεί.
Ανεκαθεν οι κρεβατοκάμαρες ήταν η πηγή πολλών προβλημάτων. Το σημερινό εντοπιζεται εκεί. Στο βύσμα. Της κεραίας. Στον δέκτη. Στην κρεβατοκαμαρα δεκτης;
Ωχ εδω κατι δεν πάει καλά...
Αντι να ακολουθησω την γυναικα κατα την γνωστη γαλλική ρηση, με ακολουθεί αυτή. Ειναι η γυναικα μου που τηλεφωνικα με ειδοποιεί οτι ερχεται και αυτη στην γειτονισα. Παρολα αυτα κοιταω την γειτονισα και την ρωτω εαν προλαβαινουμε. Απαντα καταφατικά. Ετσι πιανω το βυσμα και το ακολουθω στην πορεια του προς την ταρατσα την ωρα που εκεινη τρεχει προς το μπανιο για ενα ντουζακι. Ειναι γνωστο οτι δουλευει σε δυο δουλειες και ο χρονος συστελεται επικινδυνα για εκεινη. Πόσο μαλλον για το χαλασμενο βύσμα που καρτερικα μεταφερει ελαχιστη ταση απο την κεραια στο δεκτη.

Η προσβαση στην ταρατσα ειναι δυσκολη. Κατι αντιστοιχο με την προσβαση στις οργανωμενες παραλίες. Το καμαρακι για την ταρατσα εχει μετατραπει σε κατοικια για μετανάστες. Μια άλλη γυναικα ανοιγει την πόρτα.
-για την κεραια...
Χαμογελάει....
-για το βυσμα....
Καινούργιο χαμογελο. Αποδεκτης ο υπογραφων...
Τι να τα κάνω τα χαμογελα, θέλω να δω την κεραια... για να εξετασω το....βυσμα για την γειτόνισα
Μου γνεφει να περασω. Το βλέμμα μου αναζητεί την πόρτα για την κεραια, τα πόδια μου σκονταφτουν σε ενα μονό κρεβάτι.
Με κοιταει. Μου ξαναχαμογελάει....
-Ωχ.....
Ευτυχώς ειναι απο τις άλλες. Αλλοδαπή, μεγαλωμενη στην χωρα του αποθανων δικτατορα Μαρκος βρηκε δουλεια στην χωρα μας.
Σαν γνησια καθολική ξεχναει τα ελληνικα της μόλις ανακαλυπτω οτι ανθρωπινο χερι εχει βγάλει το βυσμα απο την κεραια. Ωραια, μπορει να πήδηξα το μονο κρεβατι για να φτασω μεχρι εδώ αλλά πως θα πηδηξουμε το τεχνητο εμποδιο της δυσκολιας στην επικοινωνια;
Σαν παντρεμενο αρσενικο δεν ξεχναω τις καταβολες μου για να μπορεσω να πηδηξω. Πολιτισμικα αυτη την φορά.
-Who did this? You I suppose?
Το βλεμμα της αναζητα και βρίσκει το πάτωμα. Ωραία, δεν θα χρειαστω άλλο τους υπότιτλους.
Το βαλιτσακι ανοιγει. Ενας f-connector αναλαμβανει να ξαναφερει το δορυφορικο σημα στην κρεβατοκαμαρα της γειτονισας.
Ενας αγγλοσαξονικός διαλογος με υποτιτλους σε ευρω ειναι αρκετός για να ξαναπηδηξω το μονό κρεβατι. Η κεραια θα αξιοποιηθεί και απο τους ενοίκους της ταράτσας.

Μερικούς οροφους πιο κάτω συναντω την γυναικα μου. Στην κρεβατοκαμαρα της γειτονισας.
Αφησα το κρεβατι μου για να προσπερασω το κρεβατι της γειτονισας ενω σκονταψα στο κρεβατι συναισθηματικα δεσμευμενης αλλοδαπής την ωρα που ειμαστε εκτος προγραμματος για να συναντησουμε την κουμπαρα.
Μονο ενας τροπος υπάρχει για να ανταπεξελθω.
Η γειτονισα μου ειναι γνωστη για τα σεξυ εσωρουχα που κατα καιρούς κοσμούν το μπαλκονι και ομορφαινουν την ανατολικη θεα του σπιτιού μου, αλλά αυτο το μπεζ κυλοτακι που μου δινει δεν πρεπει να εχει περασει απο το μπαλκονι της. Ειτε γιατι ειναι καινούργιο, είτε γιατί ειναι αρκετά σεμνό για να απλωθεί σε κοινη θεα.

Ο ερωτισμός υπάρχει στην απλοτητα και ειναι ανεξαρτητος απο χρώμα.
Αμπελοφιλοσοφίες...

Το κυλοτακι πλεον βρισκεται στην τσεπη μου και θα το αποκαλυψω την καταλληλη στιγμή.

Αποχαιρετουμε την γειτονισα και μερικα χιλιομετρα πιο πάνω σταματαω για να παραλάβω ενα αλλο αυτοκινητο για το υπολοιπο της βραδυάς. Για τους παρεβρισκομενους ειμαι ενας κουρασμενος ελευθερος επαγγελματίας γεματος ιδρωτα....
Καπου εκει αγανακτώ, βγαζω το μπεζ «μαντηλι» και αντι να σκουπίσω το προσωπο μου το πεταω στην εταιρη γυναικα της παρεας. Την αρχικη εκπληξη διαδεχεται μια εκνευριστική αμηχανία και εγω απλά περιμενω.
Η γυναικα μου αντιλαμβανεται τι εχει συμβεί, ομοια και οι παρεβρισκόμενοι.
-Τελικα η γειτονισα ειναι καλή;

Θα πω την αλήθεια. Το αρκουδάκι του cajoline εχει φτιάξει ην φωλια του καπου στο γειτονικο σπίτι, εχω μολις ανταποδοσει οικογενειακο πειραγμα στην γυναίκα μου και πλεον μπαίνω στο αλλο αυτοκινητο.
Ασεμνα και σκληρα επιταχυνω, η γυναικα μου ωθειται προς το καθισμα και αμμεσως μετά επιδραδυνω απότομα. Οκ τα φρενα λειτουργουν μια χαρά, αλλά η μπαλα εχει περασει στο αντιπαλο στρατόπεδο...
-Μην βιάζεσαι θα την δεις και την κουμπάρα....

Τελικα την ειδα. Την ιδια μέρα. Με το μπεζ εσωρουχο να φουσκωνει επικινδυνα την τσεπη και ελπίζονας να παραμεινει εκτός κοινης θεας.

Η γυναικα μου επικοινωνησε τηλεφωνικα με την γειτονισα απο το κινητο μου, το γεγονός αναφερθηκε και στην κουμπάρα, η σαλατα δεν είχε αρκετό λάδι και καποιος εβαλε τα κερακια στην τουρτα ανάποδα.

Θα μπορουσε να ηταν μια ακομα τυπικη μερα αλλά το ρολοι μολις ειχε ορισει τον ερχομο μιας ακομα μέρας....




Συμπερασματα - απορίες

Μου αρεσουν οι γυναικες με προσωπικοτητα. (κοινωνικο μηνυμα)
Γιατι εμενα δεν μου εδωσαν και αλλο κομματι τουρτα;
Η γυναικα μου ειναι υπεροχος ανθρωπος. Με παντρευτικε.
με 170 αλογα και μς 2 τουρμπο δεν μπορεις να προσπερασεις μια νταλικα σε επαρχιακο δρομο; Εγω με 110 γιατι μπορω;;;;;;;;
Η γυναικα μου μετα την τουρτα ηθελε κινεζικο φαγητό. Ωχχχ Δεν το πιασαμε το υπονοούμενο....
Ρε κοριτσι μου ειμαι κουρασμενος.... ασε με....
βρε σε καλο σου...μα μηπως εισαι εγγυος;;;;
ελπιζω το αρκουδακι του cajoline να μην ειδε ακαταληλες σκηνες.

Kατα την συγραφη ακουστηκαν κομματια απο Moby-delerioum-massive attack-depeche mode

Eξαιρετικα αφιερωμενο το mass destruction απο faithless