Η Μαρία χώρισε

-Χώρισα με τον Τρύφωνα.
Με κοιτάει στα μάτια οταν μου το λέει. Η Μαρία πάντα με κοίταγε στα μάτια.
-Χώρισα με τον Τρύφωνα.
Το λέει ενω βγάζει μια κρεμάστρα με μια μίνι φούστα. Η Μαρία πάντα εκτονόνεται με τα ψώνια. Κυριολεκτικα και μεταφορικά
-Χώρισα με τον Τρύφωνα.
Ρίχνει ενα κλεφτό βλέμμα στην φούστα και την αφήνει να πέσει κάτω. Η Μαρια πάντα απορίπτει οτι δεν τις αρέσει.
Βρεθήκαμε για καφέ. Ομως ο δρόμος για τον καφέ περνάει μέσα απο καταστήματα. Οχι απο τις βιτρίνες, από τα ράφια τους.
-Εγω του είπα οτι δεν θέλω να τον ξαναδώ.
Το ιδιο εννοεί και για το μπλουζάκι που μόλις εχει αφήσει να πέσει κάτω. Σκύβω να το μαζέψω. Η Μαρία καταρέει. Με την ιδια ευκολια που διεκδικεί εναν άντρα με την ιδια ευκολια τον απορίπτει.
-Δεν τον ένοιαξε καθόλου οταν του το είπα.
Μάλλον θα περίμενε να την επαιρνε αγκαλιά και να την φιλούσε. Αλλά αυτές οι εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί. Σταματήσαμε να διεκδικούμε. Από ολα και απο όλους.
-Πρέπει να έχει άλλη.
Οποια και να έχει δεν με νοιάζει. Δεν έτυχε να γνώρισω τον Τρύφωνα. Γνωρίζω την Μαρία για 20 χρόνια και αυτό μου φτάνει.
Προσωπικά δεν πιστεύω να έχει άλλη. Η Μαρία δεν τα επιτρέπει κάτι τέτοια. Αρκετές φορές όταν αγοράζει εσώρουχα την συνοδεύω.
-Για να δεις τι τραβάμε! Μόλις είχε αγοράσει ενα υπέροχο μπορντώ ανοιχτό κορμάκι. Αρχοντας ο Τρύφωνας!
Αλλά μια σχέση δεν κρατιέται με...κορμάκια. Προυποθέτει εκτός των άλλων όμως και καλό σεξ. Η Μαρία με προλαβαίνει.
-Κρεβάτι είχαμε και μάλιστα καλό. Πάμε στον πάνω όροφο; Δεν έχει κατι που να μου αρέσει εδώ.
Ας πάμε. Πήγαμε και στον πιο πάνω όροφο. Πήγαμε σε όλους τους ορόφους. Πήγαμε και στο υπόγειο. Το αποτέλεσμα ήταν 4 ή 5 τσάντες και αρκετή κουβέντα.
Την ρωτάω εαν νοιώθει καλίτερα τώρα. Το επιβεβαιώνει. Είναι η πρώτη φορά που της έχει στοιχήσει τόσο πολύ ενας χωρισμός.
Στο παρελθόν το ξεπέρασε σχετικά εύκολα. Τρώγαμε απο αυτοκινούμενη καντίνα ύστερα απο μια βραδυα σε ενα κέντρο που παράγει πολιτισμό κάπου στην επαρχία. 4 "βρώμικα" εξαφάνισε εκείνο το βράδυ. Ο έρωτας περνάει απο το στομάχι. Το μονο σίγουρο.
Σε ενα άλλο χωρισμό πήγε σε show go-go boys. Τότε μου γέμισε το πουκάμισο με μουστάρδα όταν κλαίγοντας συνέθλιψε το "βρώμικο" πάνω μου.
-Παιδαροι όλοι τους αλλα κανείς τους δεν θα σε πάρει αγκαλιά. Ο δικός μου όμως με έπαιρνε αγκαλιά.
Με εχει αγκαλιάσει μια φιλη μου. Κλαίει και η μουστάρδα έχει ηδη φτάσει στο δέρμα μου. Βρέθηκα διπλα της ύστερα απο ενα τηλεφωνημα της. Την άλλη μέρα το είχε ξεπεράσει. Μου αγόρασε και καινούργιο πουκάμισο!
-Για να μην λες οτι δεν σε φροντίζω. Ματς!
Εχουμε καθήσει για καφέ. Παραγγέλνει ενα μέτριο, παραγγέλνω ουζάκι.
Αυτό που μου αρέσει μαζί της είναι οτι παλευει. Για όλα. Δεν παραδίδεται ποτέ. Οταν ομως νοιώσει οτι ο άντρας με τον οποίο βγαίνει δεν την καλύπτει τον απορίπτει. Η διαφορά ειναι οτι δεν εχει χτισει κανενα τείχος γύρω της. Κάποιοι δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ασχοληθούν με τον άλλον. Κατευθείαν χτίζουν τοιχους. Σίγουρα είναι σκληρή η αποριψη αλλά έχεις δικαίωμα να το ξέρεις. Θέλει θάρρος για να ασχοληθείς με τον άλλον. Ακομα και για να του πεις οτι τον απορίπτεις. Είναι ενα απο τα στοιχεια που θαυμάζω στην Μαρία. Αντίστοιχα συμπεριφέρεται και όταν διακδικεί κάποιον.
Βέβαια δεν είναι όλοι ίδιοι. Αυτό την παρηγορεί. Και τα ψώνια για να μην ξεχνίομαστε.
Η Μαρία σπουδάζει, εργάζεται, ερωτεύεται, απογοητευεται, καταναλώνει. Η Μαρία εκφράζεται. Η Μαρία ζεί.
Μου έχει ζητήσει να την παντρέψω.
Πως θα μπορούσα να της το αρνηθώ;

Υ.Γ. Η Μαρία με ειδοποιησε για το τροχαίο στα Τέμπη. Ηταν συγκλονισμένη. Της συνέστησα να βάλει μια ταινια στο βίντεο.
-Πως μπορείς να είσαι τοσο αναίσθητος;
Αγαπητή μου πρέπει να ξέρεις οτι όλα έχουν ημερομηνία λήξεως.
-Ακόμα και η ανοχή μας;

Η απάντηση στον αναγνώστη